De steile weg waarover werd gesproken in de routebeschrijving was inderdaad extreem steil. Eng! Bovendien kun je tegenliggers niet zien aankomen en is er nauwelijks ruimte om uit te wijken. Maar goed, we waren er! Hier zie je het huis verscholen achter groen, met op de achtergrond de steile weg.
Toevallig gingen er net mensen weg dus we troffen de eigenaresse Isabel bij de ingang en ondanks dat we wat vroeg waren mochten we het landgoedje betreden. Het huis en de tuin eromheen zijn werkelijk prachtig gelegen op een schitterende plek in het dal. We werden heel blij. Als je op de weg staat zie je rondom bergen en witte huisjes, en in de verte een bergpas, de Zafaraya pas. Het huis is verdeeld in drie delen, het middendeel wordt bewoond door de eigenares en haar gezin, links daarvan zit een 4 persoons appartement en aan de andere kant ons 2-persoonshuisje. Een schattig minihuisje met een minikeuken en een slaapvide, erg charmant en knus ingericht.
De tuin is ook erg mooi, veel vetplanten en allerlei mooie bloemen. Ons terras is overdekt met geurende jasmijn, verder staan overal oleanders, wilde rozemarijn etc.
Het zwembad ligt een niveau hoger en vanaf daar heb je een prachtig uitzicht op de bergen. 's Middags hebben we een paar uur bij het zwembad gelegen, heel fijn. Daarna zijn we de reis naar het centro comercial aangevangen en hebben boodschapjes gedaan. Het viel weer niet mee om op de goede weg terug uit te komen. Maar het is gelukt. Ik heb zaterdagavond ordinaire spaghetti gemaakt, en Niek was heel blij. We dronken lekkere wijn erbij en zaten dolgelukkig buiten voor ons huisje te genieten.
