Wij dachten dat de gasfles leeg was maar we hadden een kraantje te weinig open gezet. Dat liet de broer van de receptiejongen ons even zien. De jongen die verkering had met het engelse meisje.
Inmiddels moesten we wel weer eens eten. Want koken daar hadden we geen zin in. Eerst liepen we de lange weg af naar het strand, waar we eerder 's middags een restaurant hadden gespot. Onderweg kwamen we langs een Venta die met 5 sterren in de rough guide wordt vermeld. Maar daar zat bijna niemand dus dat was reden te boel te wantrouwen.
We liepen door naar het strand waar we net te laat waren voor de zonsondergang. Wel troffen we daar een hip restaurant aan met een mooi terras aan zee. Ik weet niet meer hoe het heet kut he. Ik zoek het nog op. We namen plaats aan een tafeltje aan het open raam. Een absolute toplokatie deze tent. Aleen jammer dat er nooit iemand komt om je te bedienen. Het personeel loopt steeds wel voorbij maar doet verder geen enkele poging om nieuwe gasten op te merken. Of ze hebben een tiefushekel aan toeristen, dat kan ook natuurlijk. Uiteindelijk ging ik maar even naar de bar om een biertje te halen. Na enig wachten was de drukdoenerige barvrouw bereid dit te tappen. Naast de bar stond een tapasbuffetje. Ik vroeg of je daarvan iets kon nemen. "Si", zei de barvrouw. Verder niks. Ik dacht dan kun je het zeker zelf pakken, maar dat was ook weer niet de bedoeling. Uiteindelijk maakte ze met tegenzin 2 bordjes klaar. Toen ik vroeg of we ook nog iets konden eten meldde ze dat dat pas na 21.15 kon. Het was 21.10. Ik met mijn tapas terug naar onze plek. Niek was verheugd dat het mij gelukt was iets te scoren. Inmiddels was een knulletje buiten tafels aan het dekken. Wij vroegen of we een van de tafels konden krijgen. "Yes" zei hij maar keurde ons verder geen blik waardig. We verkasten naar buiten en wachtten op de kaart. Die kwam niet. Toen zijn we opgestapt. Ongelooflijk hoe dit ongeïnteresseerde personeel dit prachtig gelegen restaurant naar de kloten helpt. Best jammer.
Op de weg terug kwamen we langs de venta van de Rough Guide; Venta Curro. Het zat stampvol. We konden nog net een tafeltje voor de deur bemachtigen. Hier moesten we dus zijn, heerlijk gegeten. Fijne obers, fijne prijzen. We prezen ons gelukkig dat we toch nog dit genoegen mochten beleven. Vooraf een salade met makreel, Niek een fijne biefstuk bien hecho en ik een stuk tonijn, zo groot dat ik het niet de baas kon. Flesje mousserende rose erbij en het was weer helemaal goed. Ik heb er helaas geen foto's van dat is dan weer jammer. Sorry.
