Klassiek turks ontbijt in Misafir Suites, div. kaasjes, tomaat, komkommer. Daarna wandelden we richting het Dolmabahce paleis. Een hysterisch paleis dat mag gezegd, zoals u ook hier kunt zien. We moesten eerst in de rij staan voor de rondleiding. Dan badmutsjes om de schoenen en mee met de gids. We werden al snel obstinaat omdat er een soort schoolreisjessfeertje hing. Niet te ver de gang in lopen enzo steeds wachten op de andere mensen. Dat viel niet mee, vooral voor mijn mannetje niet want die kan daar helemaal niet tegen.
Zo was er ook nog een heel vervelend klein kereltje die de boel steeds vertraagde door vragen te stellen. Uiteindelijk hebben we de haremvertrekken maar overgeslagen.
Uberkitsch in Dolmabahce paleis.
Wiki: "Het paleis heeft een oppervlakte van 45.000 m² en bestaat uit 285 kamers, 46 zalen, 6 badkamers en 68 toiletten. Het beroemde Kristallen trappenhuis heeft de vorm van een dubbel hoefijzer en bestaat uit Baccarat kristal, messing en mahonie. Het paleis staat bekend om zijn vele Hereke-tapijten, die door de Hereke Imperial Factory zijn gemaakt. Het paleis herbergt de grootste kroonluchter ter wereld, een geschenk van koningin Victoria. De kroonluchter weegt 4,5 ton en bevat 750 lampen.
Het paleis werd door Atatürk in zijn laatste levensjaren bewoond, alwaar hij tevens is overleden, zijn kamer maakt tegenwoordig deel uit van het museum."
We namen een taxi terug naar het centrum en werden natuurlijk afgezet. Dat is vrij gangbaar. We wisten het eigenlijk al want de taxichauffeur stuurde locals weg om ons te vervoeren. Dat was een slecht voorteken, dachten we achteraf. Als troost doken we maar weer The House Cafe in om een paar Pancar Mojito's te drinken.
