donderdag, april 17, 2008

Valencia dag 2

Vanochtend ging ik naar mijn eerste Spaanse lesje. Eerst een testje gemaakt om te weten of ik iets kon verstaan. Daarna werd ik apart gezet met een cd en cd-speler in een ruimte waar nog meer mensen zaten met een cd speler. En een koptelefoon. Luisteren dus, pas later kreeg je de tekst op papier. De tekst ging over het spaans enzo en dat het de derde wereldtaal is dus o zo nuttig om te leren. Ik snapte het best, jaja. Daarna kreeg ik een korte uitleg van een echt levend wezen, een francaise die ook spaans en engels kon. Ze legde me de verleden tijd nog eens uit. De perfecto ofzo geloof ik. Na de les ging ik naar huis nadat ik wat patisserie had gehaald bij een bakkertje voor mijn mannetje en mijzelf. Daarna gingen we naar de zee, op zoek naar een restaurant waar vroeger Hemingway altijd at. Het heet La Pepica. We konden het niet vinden want we waren eerst 2 kilometer de verkeerde kant opgelopen langs de volslagen uitgestorven boulevard.



Aan de Paseo Neptune liggen een heleboel vis/paellarestaurantjes. Mijn lief wilde wel naar La Pepica, of toch bij die andere waar je buiten kon zitten? Ja wat doen we nou, altijd heel gevaarlijk want als je het verkeerde kiest is je dag vergald. Nou ja de mijne dan, sorry. Ik kan er niet tegen als ik het verkeerde kies. Maar La Pepica leek ons een vergane-glorie ouwelullentent dus toch maar die andere. Een menu voor 20 euro met papas bravas, paella en salade. Matig en waardeloze bediening. Maar de rekening viel mee want we bleken een menu gedeeld te hebben. Dus dat was troostend, voor mij dan want als iets minder kost dan ik dacht dan word ik altijd blij.


We keerden terug naar onze attic en hebben een tijdje op het dakterras gezeten. Het dakterras is prachtig maar het stinkt er naar de frituur van het restaurant wat beneden zit. Dat is wel jammer. 's Avonds aten we in de slechtste pizzeria van Valencia; "La vita e bella". Strontchagrijnig en nerveus personeel en lasagna uit de magnetron. Een andere klant stuurde zijn vlees terug, tot grote ontsteltenis van het personeel. Qua culinaire ervaring schiet het tot nu toe dus niet op.